Gedetineerden in Thailand, Vietnam en de Filipijnen hebben het niet makkelijk. Gevangenissen daar nemen het niet zo nauw met hygiëne waardoor er relatief eenvoudig ziekten kunnen uitbreken. Ook het coronavirus zou zich daar snel kunnen verspreiden als er besmetting heeft plaatsgevonden. Nederlanders die in het Verre Oosten in de nor zitten krijgen zo mogelijk hulp van de Nederlandse overheid. Dit geldt ook voor de vakantiegangers op een cruiseschip deze week.

‘Near, far, wherever you are, I believe that the heart does go on’ gaat het refrein van een liedje van Céline Dion, dat bekend werd als titelsong van de film ‘Titanic’. De Titanic van deze week heet Westerdam. Op het gigantische schip zitten, evenals op de Titanic in 1912, zo’n 2200 opvarenden vast. Het is een ‘ramp’ anno 2020. Als een verongelijkte Frits Bom klaagt een Nederlandse passagier dat de vakantie niet verloopt zoals gepland. Het schip móet aanmeren. Waar dondert niet. Maar het schip mág niet aanmeren van de autoriteiten in verband met besmettingsgevaar door het coronavirus. Het is niet meer uit te houden aan boord. Onmenselijke taferelen spelen zich af. Er liggen, soms dagenlang, mensen bruin te worden aan het zwembad. Vanaf ’s ochtends vroeg schijnt de zon fel op het zonnedek. ’s Avonds is er live entertainment in vijf verschillende zalen en kan men kiezen uit tal van films in de bioscopen. De uitgaansgelegenheden liggen verspreid over de boot, waardoor men soms meer dan honderd meter moet lopen. Het orkest houdt ook al niet op maar blijft vrolijk doorspelen, wat er ook gebeurt. Intussen wordt de voedselvoorziening nijpend. Viergangendiners beginnen bij steeds meer mensen de keel uit te hangen. Door het stralende weer en de inerte houding van de passagiers ligt het werk van hulpdiensten vrijwel stil. Er gebeurt niets, dus gewonden zijn er niet. Evenmin is er een tekort aan medicijnen. De Nederlandse regering is gevraagd op diplomatiek niveau het een en ander te doen: ’Onze volle inzet is om te zorgen dat het schip kan aanmeren en de mensen uit hun benarde positie worden bevrijd’, zei minister Blok begin deze week. De vakantie van de mensen aan boord is een regelrechte hel geworden. 

Dit is een scheepsramp anno 2020. Er is in ruim een eeuw tijd veel veranderd. Inmiddels is duidelijk dat de passagiers in Cambodja aan wal mogen. Is daar het bewind van Pol Pot eigenlijk al voorbij …?