Tot een paar jaar geleden ging ik met de tent op vakantie. Niet omdat ik de eenvoud leuk vind of het getob bij het snijden van een tomaat op een plankje op schoot, maar omdat ik van de reuring van de mensen om me heen houd. Ik ben bovendien dol op ‘vertrouwd’. De calvinist in mij wil weten waar hij aan toe is. Zo was ik onlangs op vakantie op doorreis een dagje in Levanto. Dat is een plaats aan de Ligurische kust, net boven tot het werelderfgoed behorende Cinque Terre. Ik heb daar de afgelopen 20 jaar talloze malen mijn tent opgeslagen en in het meer dan goede campingrestaurant kennisgemaakt met de overheerlijke Tegame Vernazza, vernoemd naar een van de Cinque Terre. Dit jaar een kamer gehuurd en de camping gebeld voor een vrije tafel met de bedoeling te gaan smullen van deze tomaten-, aardappelen-, ansjovisschotel. Maar de camping inclusief restaurant was in handen van een nieuwe eigenaar. De niet in andere restaurants te bestellen schotel stond niet meer op het menu. Teleurstelling. Maar goed, ik wist een alternatief. Een manier om over een teleurstelling heen te komen, dacht ik. Een goed aangeschreven visrestaurant waar ik een paar keer bijzonder lekker had gegeten, had nog een tafel vrij voor iemand die kon aantonen volledig gevaccineerd te zijn. Maar ook hier stond mij een deceptie te wachten. Het eten viel verschrikkelijk tegen. Eigenlijk was het niet te hachelen. Zeer waarschijnlijk ook een andere kok.

Wat moet ik nou met nóg een teleurstelling? Een alternatief was er niet meer. En ik wilde niet mijn vakantie bederven. De enige manier om er goed mee om te gaan is te bedenken wat de positieve kant is van een teleurstelling. Die is er altijd. Ik ben geen blij ei, maar het leven wordt domweg een stuk plezieriger als je positief blijft. Door geen Tegame Vernazza te eten in Levanto wordt de herinnering aan deze heerlijke specialiteit alleen maar mooier. Geen werkelijkheid is zo waardevol als een dierbare of in dit geval smakelijke herinnering. Ik ga nooit meer eten bij het visrestaurant dat het alternatief voor de mooie herinnering moest zijn. Herinneringen moet je koesteren en opbergen, en niet proberen te herhalen.

Bekijk de trailer bij deze column: https://bit.ly/3kj7VaO